گمونم همه ی ما یه دوران چت زدگی رو تجربه کرده باشیم! اینم واسه خودش دورانیه!
من هنوز هم از اون دوران یه چند تا آی دی از آدمایی که نمیشناسم تو مسنجرم دارم.
دیروز یه پی ام بهم رسید... مکالمه ی ناتمام بین ما رو بخونید. شما نظرتون چیه؟

؟ - هیچوقت عشق رو از کسی گدایی نکن. چون هیچوقت چیزای با ارزش رو به گدا نمیدن.
من - خب حاالا شما چه راهی رو برای رسیدن به عشق پیشنهاد میکنی؟
؟ - صبر کنی تا یکی از تو گدایی کنه. شاید تو چیز با ارزشی داشته باشی که با سخاوت به اون بدی.
من - اومدیم و اونایی که ازت گدایی کردن لایق این سخاوت نبودن. اونوقت قید عاشقی رو میزنی؟
.... و اینجا بود که دیگه جوابی نشنیدم. گمونم دی سی شد!

نظر شما چیه؟
عشق یه نیازه که باید به دست نیازمندش برسه؟
یا ... یه پاسخ به لیاقته؟!؟
برای من این سوال به جواب رسیده. اما سوال بزرگ من اینه...:
فرصت اثبات این لیاقت رو چطور باید به دست آورد؟
... میگن جوری که هیچوقت فکرشو نمیکردی و وقتی که اصلا انتظارشو نداشتی برات پیش میاد!
درسته؟؟؟
اما این انتظار بیمه نشده حوصله آدم رو سر میبره! آدمو خسته میکنه...